ลูกเขาเรียกผมว่า “หม่าม๊า”

ขอบคุณภาพจาก FB:วันวันของคนดูซีรี่ย์ก็งี้แหละ

‘หม่าม๊า’

พอได้ฟังอีกชัดๆ ผมก็พอจับใช้ความได้ว่า เด็กคนนี้กำลังเรียกหา 'หม่าม๊า' ของตนเอง ผมมองซ้ายมองขวาหาคนที่น้องมันเรียกว่า ‘หม่าม๊า’

'ไหนวะ คนไหนแม่มันวะ' ผมมองผ่านผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมา ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเดิน หรือเดินมาหาเด็กคนนี้สักคน เมื่อไม่ได้คำตอบผมจึงก้มลงจะไปถามเด็กตรงหน้าแทนว่าคนไหนแม่น้องตัวเล็กคนนี้

“ตัวเล็กหาหม่าม๊าหรอครับ? แล้วหม่าม๊าไปไหน คนไหนคือหม่าม๊าครับ?” ผมนั่งในระดับเดียวกันเด็กน้อยตรงหน้าแล้วเอ่ยถามอย่างใจเย็น

นิ้วป้อมชี้มาที่อกผม ปากเล็กเอ่ยตอบสิ่งที่ผมถามก่อนจะยิ้มกว้างในคำตอบของตัวเอง

"หาหม่าม๊า"

"..."

“คนนี้ หม่าม๊า”

"????"

...........

นิยายเรื่องนี้เป็น แนว ชายรักชาย 

ไรท์แต่งไว้ตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว เพิ่งจะมีโอกาสเอากลับมาเคาะฝุ่น แล้วปั้นให้เป็นนิยายจนเป็นเรื่องเป็นราวได้ และถือโอกาส วันแม่ปีนี้ เผยแพร่เรื่องนี้เป็นครั้งแรก 

นิยายเรื่องนี้ ไรท์มโนขึ้นมาเอง ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับใครหรือพาดพึงใคร 

ฝากติดตาม และให้กำลังใจน้องน้อยของเราด้วยนะคะ